mama bibliotekarka

>>  Przygoda Wielka Katarzyna Kilczuk Wydawnictwo Dziwimisie<< Muszę przyznać, że czytanie tej książki było niesamowitą przygodą dla mnie jak i dla mojej córki. Katarzyna Kilczuk - autorka, stworzyła wciągającą, pełną emocji, zwrótów akcji wakacyjną opowieśc w którą wplotła kilka ważnych wątków, wydawałoby się, wplecionych mimochodem - spontanicznie. ⇒ Poznajemy Michała, chłopca - jak to się mówi - mieszczucha, który mimo swoich głośnych sprzeciwów zostaje wysłany na CAŁE wakacje, do cioci której nie zna, a która mieszka na wsi. Ostatnimy czasy życie Michała kręciło się wokół gier komputerowych. Opuścił się w nauce. Zauważył, że z mamą się dzieje coś niedobrego. Jak to dziecko, całą winę za smutek w oczach mamy wziął na siebie. Uznał, że wyjazd na wieś jest formą kary. Oczywiście tata zaprzeczał, twierdząc, że na wsi na pewno mu się spodoba i nie będzie chcał wracać - taaaa, jasne! Okazuje się, że ciocia Krysia - siostra taty, właścicielka gospodarstwa - jest na praw...

          W związku z tym, że w temacie planszówek jesteśmy laikami, postanowiłam dzielić się z Wami naszymi odkryciami. Czyli grami dla dzieci ( i dorosłych) które nie są zbyt skomplikowane, a zapewnią miło spędzony czas.  Przyznam się Wam, że mój problem z grami polega na tym, że ZAWSZE wymiękam przy zasadach/regulaminie. Mam wrażenie, że niektóre są tak napisane, aby zniechęcić potencjalnego gracza. Serio! Wiele razy zasiadałam wieczorem z planszówką, rozkładałam wszystko i po godzinie składałam... Teraz gdy mam dzieci zaczynam od podstaw. Może to jest klucz. Zaczynasz od prostych, fajnych gier i podnosisz sobie poprzeczkę 😉 Jak na razie świetnie się bawimy.  Przypominam również, że gry możecie śmiało wypożyczać w bibliotekach. I to jest genialna opcja!  Musicie jednak pamiętać, że za nim weźmiecie grę do domu musicie przeliczyć wszystkie elementy. Przy oddawaniu gry zrobi to bibliotekarz. Dlatego warto przeznaczyć troszkę więcej czasu i ...

  Zacznę od tego, że bardzo się ciesze, że powstają takie fantastyczne książki dla dzieci. Uważam, że są to tematy na które powinno się z dziećmi rozmawiać. Dla mojej starszej córki, nie jest niczym nadzwyczajnym fakt, że ktoś może mieć dwie mamy, bądź dwóch tatusiów, albo że ktoś ma inny kolor skóry, porusza się na wózku. Zapytała, porozmawiałyśmy i przyjęła to do wiadomości. Tak jak fakt, że niebo jest niebieskie, a śnieg zimny i mokry. Dlatego warto rozmawiać. Dla dzieci nie ma trudnych pytań. To nam dorosłym często wydaje się, że bezpieczniej jest pewnych tematów nie poruszać. Ja byłam wychowywana inaczej i pamiętam, że takie podejście, takie rozmowy 30 lat temu byłyby nie do pomyślenia. Uczmy dzieci zrozumienia, empatii, akceptacji siebie i ludzi wokół. Jak rozmawiać z dziećmi o tym, że ktoś jest inny, dlaczego tak jest, co ta osoba czuje, co my czujemy, jak to wszystko nazywać - warto poszperać w książkach. Wydawnictwa robią co mogą, aby w prosty i czytelny sposób temat...